OBSERWATORZY

wtorek, 27 sierpnia 2013

Magiczne Podlasie.

Wczoraj nie było normalnego poniedziałkowego posta robótkowego, bo wracałam z moich krótkich wakacji na Podlasiu. I ten post będzie nietypowy, bo nie pokażę moich prac, tylko podzielę się z Wami moimi przeżyciami związanymi z wyjazdem.  Zacznę od tego co najważniejsze. Jestem zauroczona Podlasiem, zakochana i moje serce tam zostało. Niby jedna Polska a jakże inna. Z mężem i młodszym synem pokonaliśmy ponad 500km w jedną stronę. Planowaliśmy dużo zwiedzać, zobaczyć a przy okazji ja miałam się spotkać z zaprzyjaźnionymi podlaskimi blogerkami Ludą  i Asią. Wyszło całkiem odwrotnie, bo to z dziewczynami spędziłam najwięcej czasu a szczególnie z Ludą. Czułam się bardzo swojsko i myślę, że mogłabym tam zamieszkać w typowym małym drewnianym domeczku z małymi okienkami i ganeczkiem. Ech, takie tam marzenia. Rozmawiałyśmy, rozmawiałyśmy, nigdy nie było dosyć tych rozmów i ciężko się było rozstać. No to teraz zdjęcia. Część zdjęć pochodzi z mojego aparatu a część otrzymałam od Asi.
Najpierw Nowoberezowo, gdzie zatrzymaliśmy się w gospodarstwie agroturystycznym "Berezówek". Było tanio i wygodnie, chociaż bez luksusów. We wsi były dwie cerkwie.

Hajnówka i okolice. Tutaj po raz pierwszy w życiu byłam w cerkwi i zrobiło to na mnie duże wrażenie. Jednak chęć modlitwy pojawiła się nie w cerkwi czy w kościele a w puszczy białowieskiej na widok cudownych starych drzew jak kolumny w świątyni.
Kolejne zdjęcia są z Bielska Podlaskiego.
Białowieża, dokąd wybrałam się z Asią.
Białystok przy pałacu Branickich. Asiu dziękuję.
Dubicze Osoczne u Ludy
I w ogrodzie Asi w Juchnowcu.
Pochwalę się też prezentami od dziewczyn, ale tylko tymi robótkowymi, bo zbyt dużo byłoby do pokazywania. Zostaliśmy bowiem obdarowani zaprawami i innymi wiktuałami, z których część już jest "zagospodarowana". Sama też zrobiłam zakupy, ale to głównie jako prezenty np dla mojej mamy "Wileński kwas chlebowy"
Śliczności,  prawda?? Dziękuję za serdeczne przyjęcie, za czas nam poświęcony, za poczęstunki i prezenty.Dziewczyny za wszystko bardzo dziękuję, także w imieniu moich panów. Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy ale tym razem u mnie. Wczoraj się widziałyśmy a już za Wami tęsknię.

I muszę się jeszcze pochwalić tym co otrzymałam jeszcze przed wyjazdem na Podlasie. Aniu, bardzo dziękuję za wakacyjne pozdrowienia z Zamościa i przesłaną widokówkę.
I jeszcze dziękuję Agnieszce za wspaniałą niespodziankę. Miała mi przesłać tylko amoniak a dostałam....
 Mam teraz swoją pieczątkę.
Mam nadzieję, że uda mi się jakoś wyrównać z Tobą rachunki.

Serdecznie witam nowych obserwatorów. Wszystkim natomiast dziękuję za odwiedziny i komentarze.
Ludwika  mam nadzieję że spotkamy się we wrześniu w Gdańsku to sama zobaczysz moje filcowe torby, bo mam zamiar je zabrać ze sobą.
bozenawdaniec. też próbowałam namierzyć ofiarodawcę misy, ale niestety. Wysyłała osoba, która tą misę wykonała a nie podarowała.
KasiaN  moje filcowe torby jeszcze przed wszyciem podszewki ważyły po ok 250g a czesankę kupowałam TU
eumycha ej, życie często zaskakuje. Mi się wydawało że na Podlasie to bardzo daleko a jakoś się udało. Już mam różne plany na przyszły rok. Zobaczymy.
Violetta Sułkowska przepis na jagodzianki jest w zakładkach w moich przepisach a miętowy murzynek to zwyczajne ciasto kakaowe plus krople miętowe

I to na dzisiaj tyle. Uciekam, bo po wyjeździe trzeba wszystko ogarnąć. Czeka więc na mnie spore pranie i sprzątanie. Miłego dnia i tygodnia życzę. Buziaki i uściski przesyłam.
 

poniedziałek, 19 sierpnia 2013

Filcowanie, karteczki i niewidzialna ręka.

Miałam problem aby wymyślić tytuł odpowiedni do dzisiejszego posta. Chciałam inaczej ale w końcu napisałam najprościej jak się da o tym co dzisiaj Wam pokażę.
Zacznę  od  filcowania na mokro, które ostatnio bardzo mnie zajmuje. Bardzo to lubię. Powoli nabieram doświadczenia a pomysłów pojawia się coraz więcej. Powstały kolejne dwie torby. Pierwsza pokazana wcześniej z makami już znalazła nową właścicielkę a pokazane dzisiaj są do wzięcia. Byłoby jeszcze fajniej gdyby nie trzeba było wszywać podszewki do torebki. Wrr... Nie cierpię tego.
Pierwsza od czarnego poprzez szarości do białego z niebieskimi kwiatami a druga w niebieskościach z czerwonymi i niebieskimi kwiatami.
Sierpień i wrzesień to miesiące bogate w różne uroczystości. Zrobiłam więc kilka karteczek.
Mój starszy syn poprosił mnie o kartkę dla nowożeńców, bo wybierał się na ślub koleżanki z gimnazjum.
Kuzynka też zapragnęła kartki na ślub, ale miała być "taka lepsza". I tak znowu, zrobiłam coś po raz pierwszy, czyli karki w pudełkach. Mam tylko nadzieję, że któraś się spodoba. 
I to wszystkie moje wytworki powstałe w minionym tygodniu, ale nie koniec pisania. Na początku tygodnia zdarzyło się bowiem coś, co spowodowało, że chodzę jeszcze bardziej uśmiechnięta a moje oczy się pocą gdy myślę o tym co się zdarzyło. Młodsi zaglądacze pewnie nie znają, ale starsi pewnie pamiętają, ze kiedyś w telewizji była dosyć popularna  audycja a właściwie akcja pod nazwą "Niewidzialna ręka". Cała sprawa polegała na tym aby pomagać ludziom anonimowo a na miejscu zostawiać karteczkę z obrazkiem ręki. Dobrze to pamiętam, bo sama tak działałam. I teraz w poniedziałek ja się poczułam jak osoba obdarowana właśnie przez niewidzialną rękę. Najpierw dostałam maila, że jedzie do mnie kurier. Szybko przeleciałam w myślach, czy czasami w jakimś zaćmieniu umysłowym czegoś nie zamówiłam przez internet, ale nie, bo przecież w perspektywie mam wyjazd na Podlasie i wszelkie dodatkowe wydatki są niewskazane. Pomyślałam, że to pomyłka. Ale to nie była pomyłka. Gdy zjawiał się kurier okazało się, że to prezent dla mnie. Wzruszyłam się bardzo. Spełniło się kolejne moje marzenie. Moja radość jest wielka, chociaż wolałabym chyba wiedzieć kto zrobił mi taką wspaniałą niespodziankę, abym mogła się jakoś odwdzięczyć, a tak?? Napiszę więc po prostu: Dziękuję!!!!!! A może darczyńca się przyzna??? No ale dosyć gadania. Zobaczcie co dostałam. 
 I już z robótką.
To był bardo udany tydzień. Dużo się działo, a ja tak lubię. Miałam gości i przyjechał na weekend mój starszy syn, którego trzeba było trochę porozpieszczać. Najszybciej zginęły jagodzianki.
Był też miętowy murzynek przełożony śmietaną i ciastka twarogowe, które syn zabrał ze sobą, bo wczoraj już pojechał do pracy.
Po słodkościach czas na moje roślinki. Niestety nadchodzi jesień. Słabo to widać ale nawet winobluszcz po ostatnich zimnych dniach zaczął się przebarwiać.
I jeszcze kwiaty.
I tradycyjnie na koniec witam serdecznie nową obserwatorkę a wszystkim dziękuję za odwiedziny i komentarze. One dają siły do dalszego tworzenia.
regian  u mnie w tym roku zastrajkowały żółte datury, ale jeszcze mam nadzieję.
ciapara   następne torby już są. Nie wiem czy lepsze ale na pewno inne
Małgoś ja też lubię placuszki z cukinii z kwaśną śmietaną, ale ze względu na dietę jem je z jogurtem naturalnym
bozenas szkoda, ze to tak daleko do Ciebie, bo cukinii mam nadmiar. Przerobiłam 19 sztuk a rosną następne
Ptysiek fajny pomysł z pieczeniem placuszków z cukinii na papierze w piekarniku. Następnym razem też tak je zrobię bo bez tłuszczu będą bardziej dietetyczne
Beata Popecka do Częstochowy chodziłam z Pomorską Pieszą Pielgrzymką z grupą tczewską a start był z Torunia. W czasach gdy chodziłam na pielgrzymki nie było jeszcze tak długich pielgrzymek jak obecnie.

I to tyle na dzisiaj. Nie wiem, czy zjawię się za tydzień, bo mam malutką nadzieję, ze mój wyjazd trochę się przedłuży i nie będzie trwał tylko przez weekend, no ale zobaczymy. Życzę Wam udanego tygodnia i  do  napisania  :))  Uciekam, bo obowiązki wzywają. Pa, pa....