Filcowanie, karteczki i niewidzialna ręka.

Miałam problem aby wymyślić tytuł odpowiedni do dzisiejszego posta. Chciałam inaczej ale w końcu napisałam najprościej jak się da o tym co dzisiaj Wam pokażę.
Zacznę  od  filcowania na mokro, które ostatnio bardzo mnie zajmuje. Bardzo to lubię. Powoli nabieram doświadczenia a pomysłów pojawia się coraz więcej. Powstały kolejne dwie torby. Pierwsza pokazana wcześniej z makami już znalazła nową właścicielkę a pokazane dzisiaj są do wzięcia. Byłoby jeszcze fajniej gdyby nie trzeba było wszywać podszewki do torebki. Wrr... Nie cierpię tego.
Pierwsza od czarnego poprzez szarości do białego z niebieskimi kwiatami a druga w niebieskościach z czerwonymi i niebieskimi kwiatami.

Sierpień i wrzesień to miesiące bogate w różne uroczystości. Zrobiłam więc kilka karteczek.

Mój starszy syn poprosił mnie o kartkę dla nowożeńców, bo wybierał się na ślub koleżanki z gimnazjum.

 

Kuzynka też zapragnęła kartki na ślub, ale miała być "taka lepsza". I tak znowu, zrobiłam coś po raz pierwszy, czyli karki w pudełkach. Mam tylko nadzieję, że któraś się spodoba. 

I to wszystkie moje wytworki powstałe w minionym tygodniu, ale nie koniec pisania. Na początku tygodnia zdarzyło się bowiem coś, co spowodowało, że chodzę jeszcze bardziej uśmiechnięta a moje oczy się pocą gdy myślę o tym co się zdarzyło. Młodsi zaglądacze pewnie nie znają, ale starsi pewnie pamiętają, ze kiedyś w telewizji była dosyć popularna  audycja a właściwie akcja pod nazwą "Niewidzialna ręka". Cała sprawa polegała na tym aby pomagać ludziom anonimowo a na miejscu zostawiać karteczkę z obrazkiem ręki. Dobrze to pamiętam, bo sama tak działałam. I teraz w poniedziałek ja się poczułam jak osoba obdarowana właśnie przez niewidzialną rękę. Najpierw dostałam maila, że jedzie do mnie kurier. Szybko przeleciałam w myślach, czy czasami w jakimś zaćmieniu umysłowym czegoś nie zamówiłam przez internet, ale nie, bo przecież w perspektywie mam wyjazd na Podlasie i wszelkie dodatkowe wydatki są niewskazane. Pomyślałam, że to pomyłka. Ale to nie była pomyłka. Gdy zjawiał się kurier okazało się, że to prezent dla mnie. Wzruszyłam się bardzo. Spełniło się kolejne moje marzenie. Moja radość jest wielka, chociaż wolałabym chyba wiedzieć kto zrobił mi taką wspaniałą niespodziankę, abym mogła się jakoś odwdzięczyć, a tak?? Napiszę więc po prostu: Dziękuję!!!!!! A może darczyńca się przyzna??? No ale dosyć gadania. Zobaczcie co dostałam. 

 I już z robótką.

To był bardo udany tydzień. Dużo się działo, a ja tak lubię. Miałam gości i przyjechał na weekend mój starszy syn, którego trzeba było trochę porozpieszczać. Najszybciej zginęły jagodzianki.

Był też miętowy murzynek przełożony śmietaną i ciastka twarogowe, które syn zabrał ze sobą, bo wczoraj już pojechał do pracy.

Po słodkościach czas na moje roślinki. Niestety nadchodzi jesień. Słabo to widać ale nawet winobluszcz po ostatnich zimnych dniach zaczął się przebarwiać.

I jeszcze kwiaty.

I tradycyjnie na koniec witam serdecznie nową obserwatorkę a wszystkim dziękuję za odwiedziny i komentarze. One dają siły do dalszego tworzenia.

regian  u mnie w tym roku zastrajkowały żółte datury, ale jeszcze mam nadzieję.

ciapara   następne torby już są. Nie wiem czy lepsze ale na pewno inne
Małgoś ja też lubię placuszki z cukinii z kwaśną śmietaną, ale ze względu na dietę jem je z jogurtem naturalnym
bozenas szkoda, ze to tak daleko do Ciebie, bo cukinii mam nadmiar. Przerobiłam 19 sztuk a rosną następne
Ptysiek fajny pomysł z pieczeniem placuszków z cukinii na papierze w piekarniku. Następnym razem też tak je zrobię bo bez tłuszczu będą bardziej dietetyczne
Beata Popecka do Częstochowy chodziłam z Pomorską Pieszą Pielgrzymką z grupą tczewską a start był z Torunia. W czasach gdy chodziłam na pielgrzymki nie było jeszcze tak długich pielgrzymek jak obecnie.

I to tyle na dzisiaj. Nie wiem, czy zjawię się za tydzień, bo mam malutką nadzieję, ze mój wyjazd trochę się przedłuży i nie będzie trwał tylko przez weekend, no ale zobaczymy. Życzę Wam udanego tygodnia i  do  napisania  :))  Uciekam, bo obowiązki wzywają. Pa, pa....